John Mary Go Round (B) Blues 'n Roots - OMB Stamineeke Webbekom (17-06-2022) report & photo credits: Freddie info club: Stamineeke info artist: John Mary Go Round © Rootsville 2022

Ik had het mezelf gisteren beloofd, na een tweede set vol ambiance, dat ik Michel Brasseur's tweede concert in het Hageland terug zou gaan beluisteren. Daarvoor moest ik naar het 't Stamineeke. Een authentiek café dat reeds avant la lettre de benaming van bruine kroeg kreeg opgespeld en nog meer naam kreeg door accordeonist Jefke 'Piot' Vandeperre. Nu kan je er ook nog gezellig een streekbiertje drinken na een wandeling in het natuurgebied 'Het Webbekom's broek'.

De optredens volgen er in deze zomerperiode elkaar op in een hels tempo, in die mate zelfs dat Maaike niet altijd de tijd heeft om reclame te maken. Aan de 'PR' kan dus nog worden gewerkt en gelukkig hadden enkelen de recensie gelezen op Rootsville over 'John Mary Go Round' die voor een paar dagen zijn verblijfplaats had ingevuld in het 'Pallieter Café' te Herselt. Morgen reist deze 'John Mary Go Round' verder richting Ittre waar in de 'Zik Zak' onder de noemer van 'La Fête de la Musique' het 'Bobbi Blues Festival' zal plaatsvinden, met naast deze 'John Mary Go Round' ook nog 'Thomas Frank Hopper' en top of the bill 'Fred & The Healers'.

de 'backstage'

Met enkel een 'One Man Band' op de affiche bleef de backstage aka 'de ruine' dus leeg vanavond. 'John Mary Go Round' had geopteerd om pal in de nog sterke avondzon te gaan zitten en zo was hij dan ook onmiddellijk opgewarmd voor een avondje vol 'Delta blues'. Ook de muzikanten David Ronaldo (David Ronaldo & The Dice), Lesley Verbeeck (The Black SNeakers) en Willie Declercq aka Half Blind Willie (DC Snakebuster) hadden zich genesteld op het muzikaal terras, net als iemand van de 'HD meeting Retie'. Van corvée was ons Kristel en die moesten we nog voor aanvang drie bezekes geven voor haar verjaardag gisteren. Beter laat dan nooit...

Gisteren het al uitvoerig gehad over de roots van Michel Brasseur en dus vandaag maar een korte inleiding, so without further Ado, here is 'John Mary Go Round'.

Voor de aanvang van het eerste gedeelte geeft 'John Mary Go Round' een bloemlezing uit zijn album 'Take A Ride' en zo zitten we meteen mee in die ol' Chevrolet gevolg door 'Old Friend'. Het daaropvolgende 'Six Billion Flowers' was misschien bedoeld voor Kristel maar wij genoten alvast van uitstekende blues met in de hoofdrol de 'Cigar Box'.

Plotseling was daar toch ook terug ons Annie van "The Eurythmics' en konden ze zo ook hier in Webbekom genieten van 'Sweet Dreams'. Om te gaan dromen was het nog enigszins te vroeg dus focus dan maar op de prison song 'Death Walk Blues' en die blinkende dobro. Een gitaar die altijd wel wordt vereenzelvigd met 'de' blues. 'I Drink Alone' was niet dat nummer van 'George Thorogood' maar een zin die vele malen terugkwam in het volgende nummer. Naar het einde van wat de eerste set was kregen we het opwekkende country deuntje 'Two Trains'.

Gedienstig als ze is had Kristel de achtergrond muziek al gestart toen 'John Mary Go Round' verkondigde van...pas de paus, ah nee want diene zit in Rome. Dus geen pauze maar wel onmiddellijk de voortgang van deel 2.

Hiervoor grasduint Michel in het arsenaal van oude blues nummers zoals de blues standard 'Rollin' and Tumblin' van Hambone Willie Newbern uit 1929. Na een bluesje dat zo in de 'cottonfields' zou zijn ontstaan krijgen we een aangename up tempo versie van Robert Johnson's klassieker 'Dust My Broom" uit 1936 maar waar Elmore James in 1951, mede door zijn slide, een nieuw blues tijdperk kwam mee in te luiden.

Op één van die handcrafted gitaren in het bijzijn van 'John Mary Go Round' werd een tweede 'jack' ingeplugd en kregen we zowaar een bas solo te horen. Tijd ook om Jim Morrison boven te halen met 'Roadhouse Blues'. Hierop kregen we ook het psychedilisch effect van 'The Doors' te horen en kregen we een quasi perfect bruggetje naar 'The End'. Op het verdiende applaus repliceerde Michel dan maar in zijn beste Vlaams van, nog van da. 'Da' dat betekende dan nog de rock 'n roll van Chuck Berry met 'Johnny B Good' uit 1959, alsof de tijd was blijven stilstaan.

'The End' mochten we dus helaas letterlijk nemen en zo is de blues van deze 'John Mary Go Round" nu ook bekend in de streek rond Diest. Geen Americana zoals aan het bord aan de deur werd aangekondigd maar gewoon straight blues. Dus voor de ontmoeting van John met Mary is het uitkijken naar een volgende keer. Ook geen snaren naar de verdoemenis ditmaal, so no harm done, I'm gonna dust my broom elsewhere...CU